Last updated: 8 ก.ค. 2568 | 2 จำนวนผู้เข้าชม |
ไม่ น่า เชื่อ ว่า จากที่ในหัวสมองของผู้หญิงคนนึงที่บ้างานถึงที่สุด เคยนึกถึงแต่
“ งาน งาน งาน ” กลับกลายมาคิดถึง “ ลูก ลูก ลูก ” แทนซะงั้น และแล้วรูปแบบความสุข
ของชีวิตมันก็ได้เปลี่ยนไป.....
ซึ่งผู้เขียนก็เชื่อว่าแม่ๆหลายคนคงเป็นเช่นเดียวกัน
ชีวิตแม่ที่ต้องทำให้สมดุลมันช่างยากยิ่งหนัก เพราะไม่รู้ว่าความพอดีมันอยู่ตรงไหน
แต่คงจะไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบหรอกนะ หากเราคิดเยอะเกินไปรอความพร้อมจนเสียช่วงเวลา
สำคัญที่จะได้เติบโตพร้อมกับลูกไป และหากตึงเกินไป ทุกคนในบ้านก็คงเครียด
หย่อนยานเกินไปก็จะขาดวินัย ไหนจะเรื่องรายได้ที่ขาดหายไปอีก
ซึ่งเราก็ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังซะด้วย
งั้นจะทำให้ดีที่สุดละกัน และนาทีนี้ขอเลือกลูกไว้ก่อน เพราะประโยคนึงของเพื่อนสนิท
ที่อยู่ในที่ทำงานด้วยกัน นางรู้ใจเราเป็นที่สุด วันนึงนางได้พูดกับผู้เขียนว่า
“หาก แก ลาออกจากงานไปเค้าก็หาคนใหม่แทนได้ แต่ลูกของแกมีแม่แค่คนเดียวนะ ”
เห้ย !!!! มันจี๊ดใจมาก
ในหัวผู้เขียนจึงคิดต่อเองว่า เราจะเอาโล่พนักงานดีเด่น เอาคำชมของหัวหน้า มาภาคภูมิใจ
บนความล้มเหลวของครอบครัว ไปเพื่ออะไร ??? เพราะเงื่อนไขและข้อจำกัดของแต่ละคน
มันไม่เหมือนกัน แต่เราขอตัดสินใจแบบนี้
“ เราเลือกอยู่กับลูกให้มากที่สุด ในเวลาที่เค้ายังคงต้องการเรา ”
นี่ละมนุษย์แม่มันต้องใช้ทั้งสมองและหัวใจ เพื่อต้องรอดไปพร้อมกับครอบครัวของเราให้ได้
ผู้เขียนขอเอาใจช่วยผู้หญิงทุกคนนะคะ รักลูกที่สุดทุกลมหายใจ แล้วอย่าลืมใจดีกับตัวเอง
และนึกถึงใจคนที่เดินทางไปพร้อมกับเราด้วยนะคะ
เพราะคำว่าครอบครัว คือ “ทีม เวิร์ค” ใจ เขา ใจ เรา เอื้ออาทรต่อกันให้มาก
แล้วทุกๆวันที่ผ่านไป จะมีค่าให้จดจำ และทำให้เรายิ้มได้เมื่อนึกถึง
เอาใจช่วยคะ
ผู้เขียน : ปรรณ เสนรักษ์
25 มี.ค. 2567
28 พ.ค. 2568